Op de eerste repetitieavond na de zomer van het Gemengd-Ensemble van Huismuziek, afdeling Delft, stonden bestuursleden in de hal van het repetitiegebouw, De Vleugel. Zij wachtten de orkestleden op om hen het schokkende nieuws mee te delen dat onze dirigent Jeanne plotseling was overleden.
Verslagen en onwerkelijk was de sfeer – het gebruikelijke opgewekte geroezemoes van uitgepakte instrumenten, het rommelige neerzetten en uitklappen van de lessenaars en het uitwisselen van vakantienieuws maakte plaats voor verbijstering en verdriet.
Een dag ervoor had ik het nieuws al gehoord, en ik heb een mooie foto van Jeanne opgezocht waarop zij in druk en – uiteraard – opgewekt gesprek was gewikkeld met collega-dirigent Arianne. We hebben ook gedichten gedeeld met elkaar, uit de bundel ‘Doodgewoon gaan hemelen’ van uitgeverij Plint. De versregels bovenaan komen uit die bundel.
Als dirigent was Jeanne enthousiasmerend in haar slag en woorden. Energiek zwaaide ze consequent de ‘2’ naar buiten – niemand had er last van. Maar ze kende haar stukken! En maakte ze toegankelijk voor elke bezetting die op dat moment in het orkest voorhanden was.
In de autoritten op weg naar huis waren de gesprekken van een soort serene opgetogenheid. Veel herkenning over en weer tussen de beide oma’s als we spraken over muziek, geloof, verwondering, dankbaarheid en aanvaarding.
Jeanne was ongelooflijk vitaal, energiek, vriendelijk, mild en ook wijs. Heel blij en dankbaar vertelde ze over haar leven, de kinderen, de muziek, de natuur. Over problemen sprak ze niet; laat staan dat ze ergens over klaagde. Het waren mooie halfuurtjes in die auto. Ik zal ze missen.
Eveline van de Kamp
Delft, oktober 2025